پنجره را باز می کنم تا عطر پیچ امین الدوله های رو به روی خانه بپیچد در آشپزخانه. به گلدان های کوچک پشت پنجره آب می دهم. رادیو را روشن می کنم و مشغول آماده کردن سحری می شوم. نگاهی به داخل یخچال می اندازم، از مواد سالاد فقط هویج مانده. همان را رنده می کنم تا همسر راحت تر میل کند. هویج رنده شده را که مقابلش می گذارم، می خندد و می گوید: معلوم است وقتی پیر بشوم حسابی به من می رسی ها! نوای دلنشین دعای سحر که پخش می شود؛ عطر خدا فضای خانه را معطر می کند. حالمان خوب است، حال دلمان خوب است. به برکت این ماه عزیز صبورتر شده ایم. مهربان تر و با گذشت تر شده ایم. اصلا در این ماه زندگی نو نوار می شود. چه مهمانی با شکوهی و چه میزبان مهربان و کریمی. خدایا تو را سپاس که دوباره مهمانت شدیم...
پی نوشت اول: بانوی فضیلت، مادر نور
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: ای خدیجه در حق خود جز نیکی گمان نبر که خداوند بارها به ملائک خود به تو مباهات می کند.
امروز به مناسبت وفات حضرت خدیجه (سلام الله علیها) حلماسادات را خدیجه سادات صدا زدم و او هم مرا مامان خدیجه. پیشنهاد می کنم در سال های آینده آن را تجربه کنید تا شاهد برکاتش باشید.
پی نوشت دوم: کتاب خوب بخوانید
رفته بود اما خانه پر از او بود. به هرجا نگاه می کردم، می دیدمش و صدایش را می شنیدم که می گفت: (سالار شدی برای این روزها.)
گفته بود، دو سه روزه بر می گردم. اما حالا برای او و من، همه پرده ها کنار رفته و می دانستم که سال هاست منتظر رسیدن همین دو سه روز بوده است. از همان روز که می گفت: ( همه کار من به زینب حسین علیه السلام گره خورده تا من امتحان حسینی بدهم و تو امتحانی زینبی.)...
برشی بود از کتاب خداحافظ سالار
خاطرات پروانه چراغ نوروزی همسر سرلشگر پاسدار شهید حسین همدانی
